Prace Malwiny Konopackiej w strefie Formy Przyszłości
Malwina Konopacka na rzeczywistość patrzy przez pryzmat ilustracji, ale nie zatrzymuje się na dwóch wymiarach – wkracza z rysunkiem w trójwymiarowy świat przedmiotów codziennego użytku i obiektów dekoracyjnych.
OKO to limitowana seria ceramicznych, ręcznie malowanych wazonów wykonanych przez Malwinę Konopacką, formą nawiązujących do polskiego wzornictwa przemysłowego lat 50. i 60. Tytułowe oko pojawia się na każdym z nich w formie podkreślanych graficznie okrągłych wgłębień.
Wazon Oko miał swoja premierę w ramach Designers Week w Tokio (2014), później pokazywany był na dniach dizajnu w Nowym Jorku, Londynie, Expo w Mediolanie, czy tez na indywidualnej wystawie Konopackiej w Cité Radieuse Le Corbusiera w Marsylii (2017). Projektantka do malowania używa zarówno metali szlachetnych (złoto, platyna), klasycznego kobaltu jak i palety farb podszkliwnych. Zabawa formą, podkreślanie jej lub zaprzeczanie, ilustracja - symboliczna i figuratywna, kolor - od kobaltu po wielobarwność - tworzą w całości serię wielowymiarowych ilustracji.
Przygotowany zbiór obiektów stanowi słownik form wykorzystywanych przez Malwinę Konopacką w swojej praktyce projektowej. Rodzina OKO wyrosła na podstawie wzoru wazonu w 2014. Od tamtej pory zbiór form powiększył się o pięć kolejnych modeli obiektów ceramiki i szkła użytkowego o niezwykle silnym charakterze artystycznym. Każda z kolejnych kolekcji operowała bogatym słownictwem ilustracyjnej kreski rysunku, szerokiego gestu malarskiego pędzla i głęboką barwą kolorowych szkliw ceramicznych. Każdy z przedmiotów posiadał swój indywidualny sznyt unikatowości, który niejako manifestuje się w ręcznym sposobie dekoracji, rzemieślniczym charakterze produkcji oraz staranności i uwagi tworzenia.
Zestaw obiektów zaprezentowany na ekspozycji Formy przyszłości w ramach Arena Design 2020 można odczytywać jako swoisty hołd dla przedmiotu jako takiego. Wykonane przez autorkę wzory przesuwają punkt nacisku z wyrafinowanej dekoracji powierzchni obiektu na czysto fizyczny aspekt ich materialności - FORMĘ.
Po raz pierwszy ekspozycja ma za zadanie przeanalizowanie uwarunkowań istnienia naczynia w przestrzeni. Pozbawione malarskich odniesień wazony i patery zaczynają działać w sposób czysto formalny. Pokryte jednobarwnymi szkliwami w gradientowych zestawieniach obiekty pozwalają stworzyć swoiste materialne studium konkretnej kolekcji w kontekście jej obecności na rynku jak i przestrzeni znaczeń symbolicznych polskiego wzornictwa.
Obserwacja form użytkowych w takiej perspektywie pozwala na dostrzeżenie zazwyczaj niedostrzegalnych aspektów fizycznych obiektów. Rozszerzony obraz wysuwa naprzód takie aspekty analizy materiałowej jak zależności między ciężarem brył, percepcją niuansów formy z wykorzystaniem koloru, gry świata czy zmiennych wątków widzenia geometrii w różnych warunkach otoczenia.
Ekspozycję Formy przyszłości można również odczytywać jako głos w dyskusji dotyczącej aspektów oryginalności, unikatowości przedmiotów w obrocie rynku wzornictwa przemysłowego. Stawia pytania o unikatowość wytwórstwa seryjnego, wartość artystyczną i estetyczną czystej formy czy fetyszyzację funkcjonalności przedmiotów użytkowych.
Malwina Konopacka (ur. 1982) jest ilustratorką, graficzką, projektantką. Mieszka i pracuje w Warszawie. Na rzeczywistość patrzy przez pryzmat ilustracji, ale nie zatrzymuje się na dwóch wymiarach – wkracza z rysunkiem w trójwymiarowy świat przedmiotów codziennego użytku i obiektów dekoracyjnych. Jej prace – niezależnie od materiału, w jakim są wykonane (szkło, drewno, papier, ceramika) łączy wyrazista i rozpoznawalna kreska. Powstają tradycyjnymi metodami – na papierze, szkicowane piórkiem i tuszem następnie dzięki cyfrowym technologiom obrabiane i aplikowane na trójwymiarowe obiekty.
Studiowała na Wydziale Wzornictwa ASP w Warszawie, historię sztuki na UW oraz ilustrację na Universität der Künste w Berlinie. Współpracowała z czołowymi polskimi magazynami, dla których tworzyła ilustracje. Obecnie skupia się głownie na ceramice i idei wazonu OKO; który ewoluuje, zmienia się w abstrakcyjna, rzeźbiarską formę.